Na de opnames van de kleurpoedershoot is de lach niet meer van mijn gezicht te krijgen. Het is gewoon super leuk om mensen te coachen en verder te helpen in fotografie. Of het nu bekende Nederlanders zijn of niet. Als het om fotografie gaat en mensen hebben hier een coach voor nodig, dan maakt dat voor mij geen verschil en is iedereen gelijk.
De jurybeoordeling en uitslag wordt geschoten op het NDSM terrein in Amsterdam, bekend gebied want ik geef hier regelmatig workshops. Als ik naar het straatmuseum loop hoor ik mijn naam al door de straat schellen, Frans Duits staat iets verderop te roepen en zwaaien. Wat een super leuke groep mensen is dit.
We druppelen binnen en iedereen krijgt meteen een knuffel. Weer voel ik me helemaal thuis. Ook William Rutte en Cynthia Boll komen binnen en komen zich meteen voorstellen. Ik moet wel opletten met alles wat ik zeg, want ze waren niet bij de vorige dag en weten niet wie welke foto heeft geschoten. Dus op vragen over hoe de shoot ging houd ik me op de oppervlakte en vertel alleen wat algemeenheden.
Na een bakkie koffie ga ik even naar beneden om te kijken naar de set. De foto's staan in het groot opgesteld en ik loop er langs om te goed te bekijken. Sommige foto's verbazen met postief en zijn echt heel goed. Andere zijn helaas wat minder goed. Ik bekijk ze goed om te ontdekken wat er fout is gegaan en welke opeenstappeling van foutjes heeft geleid tot een minder resultaat.
Toch kan ik een gevoel van trots niet onderdrukken, ze zijn er allemaal vol voor gegaan en ze hebben allemaal laten zien dat ze een passie hebben ontwikkeld voor fotografie. Voor mij zijn het allemaal winnaars.
Maar helaas werkt het programma niet zo. De opnames beginnen en de groep komt de grote hal binnen. De grote foto's prijken op de set en maken indruk als ze binnen komen. Het is leuk om de reacties te zien en in het museum past alles zo goed bij elkaar dat de hele set indrukwekkend is.
Om de reacties puur te houden en niet te kijken hoe ik reageer sta ik achteraf stiekem te kijken hoe ze de hal binnen gaan.
Dan stellen ze zich op en gaan William, Cynthia en ik naast elkaar staan. Ik krijg de plek meteen naast de foto's. Mijn eerste gedachte was dat William en Cynthia alles zouden bepalen en aansturen, want ze zijn natuurlijk de experts op het gebied van fotografie en de hoofdjury van het programma.
Maar niets is minder waar. De samenwerking was echt heel fijn en ze gaven me alle ruimte om mijn mening te geven. Sterker nog, ze gave me vaak het woord als expert op dit gebied en zo was er al heel snel wederzijds respect.
De foto van Waldemar Torenstra is in mijn ogen niet gelukt, het concept is zeker goed, maar het licht valt achter de turner en Waldemar heeft helaas de scherpte gemist, de muur op de achtergrond is scherp. Hij weet dit zelf ook en ga voor de opnames al aan dat hij denkt dat hij niet goed gaat scoren hiermee.
Tijdens de beoordeling met de groep erbij heeft William dit niet goed gezien en hij begint met flink wat complimenten, ik weet even niet wat ik moet doen. Ik zie Waldemar wel steeds vrolijker worden. Van ver af en in de haast van de opnames lijkt de foto van een afstand goed. Mooi is dat als William samen met mij de tijd neemt om goed te kijken en samen komen we tot de conclusie dat er wel wat te verbeteren valt.
De foto van Sylvia Geersen valt op, op een hele positieve manier. Wauw, deze spat echt van het beeld en ze heeft dit heel goed gedaan.
Frans Duijts is ook heel erg goed bezig en heeft een prachtige foto. Hij was voor de opnames erg druk bezig met mijn video's en foto's en heeft ook veel vragen gesteld en dit betaalt zich uit met een prachtige foto. Vooral de richting van het licht, waar ik steeds op hamer is echt heel goed gekozen.
Anna Drijver had ook een goed plan, maar het werkt helaas niet goed uit. Ze wil haar turnster op de trampoline uit de muur laten komen. Maar de uitsnede is erg krap waardoor er bijna niet te zien is dat het een trampoline is en een trampoline aan de zijkant is onnatuurlijk. Ik ben altijd een groot voorstander van het maken van een concept, maar onder tijdsdruk is het soms erg moeilijk om goed uit te voeren en denk altijd na over wat natuurlijk is.
Henry Schut heeft van allemaal de meeste poeder gebruikt. Maar het resultaat mag er wezen, een prachtige foto met veel bewegingsdynamiek en dus echt een top foto.
Sergio heeft een heel lastig onderdeel, de paddestoel waar de mannen op turnen en alleen het 'flanken' oefenen. Er zit niet veel variatie in de oefening en tijdens de shoot had ik al met hem te doen. Helaas zie je dit terug in zijn foto. De tijdsdruk heeft niet meegeholpen.
Loes Haverkort heeft ook aardig geworsteld met het toestel, maar met een beetje hulp met gooien van de poeder van Tijl en mijzelf heeft ze toch een goed resultaat neergezet. En dat bij ook een moeilijk onderdeel is heel goed.
Quinty Misiedjan heeft een mooie plek boven in het hele oude gebouw en is heel happy met het licht. Super fijn natuurlijk en nadat ik haar een beetje op weg heb geholpen komt zo ook met een goede foto thuis!
Niek Roozen heeft echt een voordeel: hij is heel relaxed en laat zich niet gek maken door de tijdsdruk. Hij kan hierdoor volop genieten en dat komt zijn creativiteit tegoed. Hij heeft met de AirTrack echt best een lastig onderdeel want het toestel moet naar voren komen in de foto maar is gewoon een lange mat.
Mr. Cool fixed het gewoon en maakt een prachtige foto.
Na deze opnames gaan we in beraad om de foto's in detail te bekijken, in volgorde van de beste naar de minste te bepalen en de cijfers te bepalen. Dit is echt een goed democratisch proces waarbij William en Cynthia mij laten kiezen en dan gaan we samen er naar kijken.
We bereiken snel consensus per foto en bepalen dan het eindcijfer. Dan gaan we terug om de uitslag mede te delen aan de kandidaten, uiteraard een spannend moment want met de eerste shoot van deze aflevering moet er weer iemamd naar huis. En dat is nooit een leuk moment.
Na de uitslag mogen de BN'ers nog even aan de slag om want interviews op te nemen en reacties. En dan gaan wij als jury aan de slag voor de opnames rondom de jury tafel. Super leuk om dit op te nemen en zo echt een samenspel van de juryleden te krijgen.
Tijdens het bekijken hebben William en Cynthia een uitschuifbaar aanwijsstokje. Zo'n ouderwetse auto-antenne type. Als we door de foto's gaan en de camera's draaien hoor ik ineens: OEPS. We kijken naar Cynthia, ze staat met twee brokjes antenne in haar handen.....gebroken... Even een heerlijk lach momentje.
Als je kijkt naar de tijdsdruk en wat dit met je doet dan hebben alle 9 een topprestatie geleverd. Zonder enige voorkennis zijn ze in het diepe gegooid. Het is zeker niet vreemd dat er verschillen zitten in de cijfers en ik denk dat we allemaal het volgende kunnen leren hiervan: Tijdsdruk zorgt echt voor blokkades in je denken en je creativiteit.
Ook jij hebt dit bij belangrijke shoots. Je denkt al heel snel: ik moet haasten, ik kan ze niet laten wachten, ik ga wel even wat sneller. Dit levert stress op, dat herken je wel.
Als je dit als Niek onder contorle kunt krijgen zullen je foto's nog beter worden. En denk vooraf na over een concept, maar als het niet lukt, wees dan ook bereid om het concept los te laten
Na alle opnames hoor ik dat de BN'ers even op het terras op het NDSM terrein zijn neergestreken en ik besluit en langs te lopen en gedag te zeggen. Maar zo werkt dat natuurlijk niet bij deze groep, meteen vragen ze me om erbij te komen en even lekker na te kletsen.
Het is een heel bijzonder gevoel om met een groep BN'ers op een terras te zitten, maar ze geven me zo het gevoel er helemaal bij te horen. Wat een geweldige groep mensen.
Zo eindigt ook deze dag, wat een reis, wat een avontuur. Iedereen van Het Perfecte Plaatje: Dank je wel!!!